Σύντομη ιστορία του 3D
Ποια νομίζετε ότι είναι η πρώτη 3D ταινία που έγινε ποτέ; Για τους περισσότερους η πρώτη σκέψη είναι το «Αvatar» του James Cameron. Άλλοι πάλι θα σκεφτούν το περίφημο «Jaws» του 1983. Και οι δύο ταινίες δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είχαν μεγάλη επιτυχία, αλλά μάλλον κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι η πρώτη 3D ταινία ήταν… το «The Power of Love» παραγωγής του 1922, σε σκηνοθεσία Nat G. Deverich και Harry K. Fairall! Κι όμως…
Η ταινία αυτή ήταν η πρώτη επιβεβαιωμένη 3D ταινία, με στερεοσκοπικό 3D και αποτελούσε ένα τεχνολογικό θαύμα για την τότε εποχή. Για την παρακολούθηση της ταινίας αρκούσε ένα «κλασικό» ζευγάρι γυαλιά με κόκκινο φακό από τη μία και μπλε φακό από την άλλη. Δυστυχώς όμως, γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτή την ταινία αφού η αυθεντική κόπια έχει δυστυχώς χαθεί.
Με την πάροδο του χρόνου, πολλές 3D ταινίες πέρασαν από μπροστά μας αλλά δεν «ακούμπησαν», αφού η ποιότητα του 3D περιεχομένου ήταν χαμηλή. Οι θεατές μάλιστα έκαναν πολύ συχνά παράπονα για πονοκεφάλους και ναυτία. Η δημοτικότητα του 3D ανέβηκε την δεκαετία του ’50, αλλά αυτό που το καθιέρωσε τη δεκαετία του ’80 ήταν η Καναδική τεχνολογία IMAX που προσέφερε σαφώς πιο άνετη θέαση.
Το IMAX εξασφάλιζε στους θεατές ότι δεν προκαλεί πονοκεφάλους ή ζάλη και ήταν το πρώτο που εφάρμοσε σε 3D ταινίες τα πολωμένα γυαλιά, τα οποία πλέον έχουν καθιερωθεί. Το ΙΜΑΧ κυριάρχησε στην αγορά τις δεκαετίες του ’80 και ’90, και εφαρμόστηκε στην ταινία «Honey I Shrunk the Audience» και το Muppet-Vision 3D του Jim Henson.
Κι έτσι γυρνάμε πάλι στο “Avatar” του James Cameron – και μάλιστα να σας πούμε ότι ο Cameron είναι υποστηρικτής των 3D τηλεοράσεων με FPR που χρησιμοποιούν οικονομικά πολωμένα 3D γυαλιά. Μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία της ταινίας (πάνω από 2.8 δις. δολάρια σε εισπράξεις από εισιτήρια και πωλήσεις DVD), ξεκίνησε ο αγώνας για το ποιος θα κάνει την επόμενη εξίσου επιτυχημένη παραγωγή ταινίας σε 3D, αλλά επιπλέον δημιουργήθηκε ανταγωνισμός και σε άλλα προϊόντα όπως το 3D gaming και φυσικά τις 3D τηλεοράσεις.
Τότε, στη Νότια Κορέα, πατρίδα της LG, δημιουργήθηκε το πρώτο αποκλειστικό 3D τηλεοπτικό κανάλι σε Full-HD ανάλυση. Από τότε, η 3D τεχνολογία αναπτύσσεται ασταμάτητα και σε άλλα προϊόντα όπως κάμερες και τελευταία όπως ήταν αναμενόμενο και στα smartphones.
Η ραγδαία ανάπτυξη της 3D τεχνολογίας δημιούργησε και απαιτήσεις για εξαιρετικό 3D περιεχόμενο.
Στην Νότια Κορέα, μια νέα 3D ταινία, η Sector 7, παραγωγή του Kim Νam-soo, αποτελεί την πρώτη κορεατική 3D υπερπαραγωγή, αφού πάνω από το 80% της ταινίας είναι γυρισμένο σε 3D. Στην ταινία έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, καθώς αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τη 3D εμπορική βιομηχανία της Κορέας. O Kim χρησιμοποίησε το 3D Monitor της LG τύπου FPR στην καθημερινότητά του κι έμεινε πολύ ικανοποιημένος, αφού η εμπειρία του 3D κόσμου που βίωσε, όπως δηλώνει, ήταν ακριβώς όπως οι 3D ταινίες του cinema.
Kim Nam-soo, παραγωγός της 3D ταινίας δράσης Sector 7
Πολλά χρόνια και πολλές ταινίες έχουν περάσει από την εποχή του «The Power of Love», η 3D βιομηχανία έχει εξελιχθεί ραγδαία και η LG με την FPR τεχνολογία έχει γίνει πρωτοπόρος. Έχει μάλιστα καταργήσει τα βαριά και ακριβά γυαλιά active shutter και υπόσχεται πια ευρεία γωνία θέασης και άνετη προβολή χωρίς ζαλάδα με τις 3D ΤV και τα 3D Μonitors.
Αν μετά απ” όλα αυτά δεν έχετε πειστεί για τον τρισδιάστατο μαγικό κόσμο που προσφέρει η LG, επισκεφθείτε ένα γειτονικό σας κατάστημα με ηλεκτρικά και δείτε τον από κοντά. Δεν θα πιστεύετε τα μάτια σας!
Παραδείγματα ταινιών 3D από το 1894…
1894: Ο Γουίλιαμ Φριζ Γκριν καταθέτει την πρώτη 3D πατέντα, με δύο παράλληλες οθόνες που βλέπεις μέσα από ειδικό κράνος.
1920: Η χαμένη πια «The Power of Love» του Ρόμπερτ Φ. Ελντερ είναι η πρώτη 3D ταινία που προβάλλεται σε κοινό στο Λ.Α.
1922: Με δύο συγχρονισμένους προτζέκτορες οι Λόρενς Χάμοντ και Γουίλιαμ Κάσιντι παρουσιάζουν το «The Man From Mars».
1923: Ο Φρέντερικ Γιουτζίν Ιβς πατεντάρει το σύστημα Parallax Sterogram και ο Τζόζεφ Λίβανθαλ παρουσιάζει 3D στερεοσκοπικά φιλμάκια για την Pathe Films.
1936: Το σύστημα Audioscopics της MGM βραβεύεται από την Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ.
1952-55: Τα μεγάλα στούντιο παράγουν 3D ταινίες για να ανταγωνιστούν την τηλεόραση, μαζί με τα Technicolor, Vistavision, Cinemascope, Cinerama και Vistavision.
1973: Οι Αντι Γουόρχολ και Πολ Μόρισεϊ αναβιώνουν το είδος με το θρίλερ «Flesh for Frankenstein» χώνοντας μια σφαγμένη καρδιά στα μούτρα του κοινού.
1979-85: Καθώς οι υπολογιστές βγαίνουν στην παραγωγή το σινεμά ξαναζωντανεύει πεθαμένες ταινίες σε στιλ «Παρασκευή και 13» σε 3D έκδοση.
2003: Στο ντοκιμαντέρ του «Ghost of the Abyss» ο Τζέιμς Κάμερον πρωτοαναπτύσσει την τεχνολογία του Avatar.
2004: Γυρίζεται το πρώτο 3D σε high definition και η 3D εκδοχή του «Πολικού Εξπρές» για ΙΜΑΧ ανοίγει τη σύγχρονη εποχή του 3D.
Το 3D σήμερα ...
Το Nintendo 3DS - μια φορητή συσκευή , χωρίς γυαλιά 3-D gaming συσκευή που ξεκίνησε πέρσι – χρησιμοποιεί δύο στρώσεις οθόνες LCD για να παράγει την ψευδαίσθηση του βάθους , με την οθόνη κάτω απλά εμφανίζει εναλλασσόμενες σκοτεινές και φωτεινές λωρίδες . Δύο ελαφρώς offset εικόνες , που αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις δύο του θεατή στα μάτια , κομμένα σε φέτες και περιπλέκονται στην κορυφή της οθόνης . Οι σκοτεινές ζώνες στο κάτω σήτα μπλοκάρει το φως που προέρχεται από το φωτισμό της οθόνης κατά τέτοιον τρόπο ώστε κάθε βλέπει μόνο την εικόνα που προορίζεται γι’ αυτό .
Αυτή η τεχνική είναι στην πραγματικότητα περισσότερο από έναν αιώνα παλιά και παράγει μια στερεοσκοπική εικόνα , ο τύπος της μονής προοπτική ψευδαίσθηση γνωστό από 3-D ταινίες . Η οθόνη εμφανίζει κάτω το ίδιο μοτίβο του φωτός και σκοτεινές ζώνες δεν έχει σημασία η εικόνα στην κορυφή της οθόνης . Αλλά Lanman , μεταπτυχιακός φοιτητής Matthew Hirsch και καθηγητής Raskar Ramesh , ο οποίος ηγείται της ομάδας Πολιτισμού κάμερα , αιτιολογημένη ότι με την προσαρμογή των προτύπων που εμφανίζονται στην άνω και κάτω οθόνες μεταξύ τους , θα μπορούσαν να φιλτράρουν το φως που εκπέμπεται από την οθόνη σε πιο περίπλοκους τρόπους , δημιουργώντας μια εικόνα που θα αλλάξει με διαφορετικές προοπτικές . Σε ένα έργο που ονομάστηκε HR3D , ανέπτυξαν αλγόριθμους για την παραγωγή των άνω και κάτω μοτίβα , καθώς και μια οθόνη πρωτότυπο , που παρουσιάστηκε στο SIGGRAPH Ασία το 2010.
Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ ένα στερεοσκοπικό σύστημα, όπως μια 3-D ταινία προβολέα ή το 3DS θα πρέπει να εμφανίζεται μόνο δυο προοπτικές σε μια οπτική σκηνή- ένα για κάθε μάτι- το σύστημα των Media Lab ερευνητές οραματίστηκε έπρεπε να εμφανίσετε εκατοντάδες προοπτικές σε προκειμένου να φιλοξενήσει μια κίνηση θεατή. Αυτό ήταν πάρα πολλές πληροφορίες για να εμφανιστούν ταυτόχρονα, έτσι ώστε για κάθε καρέ του 3D βίντεο, η οθόνη HR3D στην πραγματικότητα flickered 10 φορές, εμφανίζοντας ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά. Με την προσέγγιση αυτή, ωστόσο, παράγουν ένα πειστικό 3-D ψευδαίσθηση θα απαιτούσε οθόνες με 1000-hertz ρυθμό ανανέωσης.
Για να πάρετε ρυθμό ανανέωσης τα κάτω έως 360 hertz, η τανυστή οθόνη προσθέτει μια άλλη οθόνη LCD, η οποία εμφανίζει ένα ακόμη σχέδιο. Αυτό καθιστά το πρόβλημα υπολογισμού των μοτίβα εκθετικά πιο περίπλοκη, ωστόσο. Για την επίλυση αυτού του προβλήματος, Raskar, Lanman Hirch και ανανεωθήκαν με τον Gordon Wetzstein, μια νέα μεταδιδακτορικός στην ομάδα Πολιτισμού κάμερα.
Βασικές γνώσεις των ερευνητών ήταν ότι, ενώ ορισμένες πτυχές της αλλαγής σκηνής με την οπτική γωνία, κάποιοι δεν το κάνουν. Το σχέδιο-υπολογιστικοί αλγόριθμοι εκμεταλλεύονται αυτό το φυσικό απολύσεων, μείωση του ποσού των πληροφοριών που πρέπει να διαβιβάζονται στις οθόνες LCD και βελτιώνοντας έτσι την ανάλυση της τελικής εικόνας,
