Σύντομη Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου
Ο ελληνικός κινηματογράφος ,για το πλατύ κοινό, εξακολουθεί ακόμη να σημαίνει ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, Αλίκη Βουγιουκλάκη ,Θανάσης Βέγγος, Κώστας Βουτσάς ,Ρένα Βλαχοπούλου ,Ζωή Λάσκαρη, Νίκος Κούρκουλος, Γιάννης Δαλιανίδης, Αλέκος Σακελάριος, Νίκος Φώσκολος, Καραγιάννης- Καραντζόπουλος κ.λπ. Οι ταινίες όλων αυτών παίζονται συνεχώς στη τηλεόραση με αμείωτη επιτυχία.
Πριν ,όμως, από όλους αυτούς υπήρχαν ο Δήμος Βρατσάνος, ο Αχιλλέας Μαδράς ,οι αδελφοί Γαζιάδη, ο Ορέστης Λάσκος, άνθρωποι που έβαλαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τα πρώτα θεμέλια του κινηματογράφου μας.
Η πρώτη κινηματογραφική εταιρία που ιδρύεται στην Ελλάδα είναι η ΑΣΤΥ ΦΙΛΜΣ το 1915 από τον Δήμο Βρατσάνο. Ακολουθούν οι αδελφοί Γαζιάδη στην δεκαετία του ‘20 οι οποίοι γυρίζουν επίκαιρα και σιγά σιγά αρχίζουν να γυρίζουν ταινίες μεγάλου μήκους. Η ‘’Αστέρω’’ είναι η πιο φροντισμένη τους ταινία και παρουσιάζεται το 1928.Στη δεκαετία του ‘30 οι πιο αξιόλογες ταινίες είναι η ‘’Δάφνη και Χλόη’’ του Ορέστη Λάσκου, η ‘’Κοινωνική Σαπίλα’’ του Στ. Τατασόπουλου .Επίσης, η πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία είναι η ‘’Στέλλα Βιολάντη’’ του Γιάννη Λούμου το 1930.
Το 1940 εμφανίζεται κινηματογραφικά δρώμενα ο άνθρωπος που θα χαρακτηριζόταν αργότερα ως πατέρας του ελληνικού σινεμά, ο Φιλιποίμην Φίνος με το ‘’Τραγούδι του Χωρισμού’’ σε σκηνοθεσία δική του.
Όμως η γερμανική κατοχή θα φρενάρει τον Φίνο, αφού οι Γερμανοί θα τον καταστρέψουν τα μηχανήματα άλλα και πολλά φιλμ μικρού μήκους τα οποία είχε γυρίσει κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Όμως αυτός ο αγωνιστής-οραματιστής του κινηματογράφου θα ξανασηκωθεί και σιγά σιγά θα αρχίσει πάλι τις κινηματογραφικές του δραστηριότητες. Γυρίζει στην διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής την ταινία ‘’Φωνή της Καρδιάς’’ και το ‘’Χειροκροτήματα’’ σε σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλα και οι δύο ταινίες σημειώνουν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Με την απελευθέρωση η κινηματογραφική δραστηριότητα αρχίζει να αυξάνεται και να έχουμε πάνω από 10 ταινίες τον χρόνο, οι πιο γνωστές από αυτές είναι ‘’Μαντάμ Σουσού’’ , ‘’Οι Γερμανοί ξανάρχονται’’ ,’’Παπούτσι από τον τόπο σου’’ και αρχίζουν σιγά σιγά να δημιουργείται ένα υποτυπώδης star system καθώς μέσω του κινηματογράφου γίνονται γνωστοί στο πανελλήνιο η Έλλη Λαμπέτη ,ο Βασίλης Λογοθετίδης ,η Στέλλα Γυρέκα , η Σμαρούλα Γιούλη ,ο Ντίνος Ηλιόπουλος ,ο Λάμπρος Κωνσταντάρος ,η Γεωργία Βασιλειάδου, η Άννα Καλουτά.
Στη δεκαετία του 1950 εμφανίζονται και άλλες εταιρίες που βλέπουν τον κινηματογράφο ως μια σοβαρή υπόθεση. Έτσι ο εργολάβος οικοδόμων Αντώνης Ζερβός ιδρύει την ‘’Ανζερβός’’ και παράλληλα με τις οικοδομές ασχολείται και με την 7η τέχνη αρκετά πετυχημένα. Η ‘’Κάλπικη Λύρα’’ του Γιώργου Τζαβέλα είναι η πιο γνωστή ταινία της ‘’Ανζερβός ‘’ που σημείωσε επιτυχία και εκτός Ελλάδος. Επίσης εμφανίζεται ο Σωτήρης Μήλας , Έλληνας από το Κάιρο και η ταινία ‘’Στέλλα’’ της εταιρείας του σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη κάνει διεθνώς γνωστή τη Μελίνα Μερκούρη.
Ακόμη, στη δεκαετία του 1950 η Κατίνα Παξινού θα βραβευτεί με το OSCAR β’ γυναικείου ρόλου, αλλά και ο Μάνος Χατζηδάκης θα βραβευτεί με OSCAR καλύτερου τραγουδιού.
Τέλος, για την δεκαετία του 1950 έχουμε και την εμφάνιση της πρώτης έγχρωμης ελληνικής ταινίας τις ‘’Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες’’ και της πρώτης ελληνικής ταινίας σε CINEMASKOR το ‘’Μία Ιταλίδα στην Ελλάδα’’ της ΦΑΡΟΣ ΦΙΛΜ.
Η δεκαετία του 1960 είναι η πιο παραγωγική, αλλά και πιο επαγγελματική δεκαετία του ελληνικού κινηματογράφου. Πλέον η ελληνική ταινία χαρακτηρίζεται ως βιομηχανικό προϊόν, περίπου έχουμε 100 ταινίες τον χρόνο όλες άψογες από τεχνικής άποψης, πολλές εισπρακτικές επιτυχίες ,οι πιο εντυπωσιακές από αυτές ανήκουν στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη χαρακτηρίζεται ως Εθνική Σταρ.
Το 1969 υπάρχουν σε λειτουργία σε όλη την Ελλάδα 650 αίθουσες.
Η εμφάνιση της τηλεόρασης στα μέσα της δεκαετίας 1960 θα προκαλέσει μεγάλη μείωση των εισιτηρίων και αυτό θα φανεί πολύ στις αρχές της δεκαετίας 1970. Η τηλεόραση πλέον προσφέρει ό,τι ο κινηματογράφος, αλλά χωρίς εισιτήριο. Οι αίθουσες αρχίζουν να κλείνουν και να γίνονται αρκετές από αυτές SUPER MARKET.
Ο Φίνος αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί με την τηλεόραση και το παράδοξο, χάρη σε αυτήν αργότερα θα αναγνωριστεί το έργο του.
Τέλη της δεκαετίας το ’60 και αρχές της δεκαετίας του ’70 ο ελληνικός κινηματογράφος θα γνωρίσει πολλές ιστορικές ταινίες, σχεδόν όλες καλογυρισμένες και αυτό έγινε με σκοπό να αντιμετωπίσουν τη τηλεόραση, όμως η έλξη της τηλεόρασης είναι μεγάλη , μπαίνει στη ζωή των ελλήνων για τα καλά ο καναπές.
Όμως με το τέλος του λεγόμενου εμπορικού κινηματογράφου γεννιέται ο Νέος ελληνικός κινηματογράφος με εκπροσώπους του τον Θόδωρο Αγγελόπουλου ,τον Τάκη Κανελλόπουλο, τον Παντελή Βούλγαρη, τον Κώστα Φέρρη, τον Ανδρέα Θωμόπουλο και που όμως οι ταινίες δεν κόβουν εισιτήρια και έτσι μέχρι σήμερα ο ελληνικός κινηματογράφος με ελάχιστες εξαιρέσεις καλλιτεχνικές και εμπορικές παραμένει με χαμηλή ετήσια παραγωγή, η οποία χρηματοδοτείται από την τηλεόραση, το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου, την ODEON , την NOVA και τη VILLAGE.
Μακάρι σύντομα να έχουμε πιο πολλές και καλές ελληνικές ταινίες αλλά με εισπρακτική επιτυχία.
Οι πρώτες ελληνικές παραγωγές και εταιρείες παραγωγής
Ο μεταπολεμικός κινηματογράφος
Δεκαετία 60 – Ο «χρυσός αιώνας» του ελληνικού κινηματογράφου
